|
DE
UITDAGING VAN BERNICE IN DE SOUND OF THUNDER
U kent de uitdrukking ‘Man, je rijdt als een wijf?’. In de
motorsportwereld wordt deze uitspraak nogal eens gehanteerd als er
door een coureur slecht gepresteerd wordt. Menig piloot mocht echter
willen dat hij zo in de rondte ging als Bernice Sangers. Wedden dat
u na het lezen van dit verhaal wat genuanceerder met voornoemde
uitdrukking omgaat?
STERKE PERSOONLIJKHEID
Als ik
me meld bij Joop Sangers van DesmoPoint krijg ik te horen dat zijn
dochter nog niet terug is van een ritje met een ‘auto v.d. zaak’,
zoals hij dat noemt. Niet veel later kondigt het geluid zich aan van
een 750SS. De Desmo draait het terrein op en kort daarop verwaaien
de laatste klanken van de Duc over de Drentse velden. De helm gaat
af en de lange blonde manen worden uit het leren pak geschud. “Je
hebt een interview inclusief fotosessie”, laat Joop zijn dochter
weten en die is aangenaam verrast. Tijdens het interview merk ik al
snel dat ik hier van doen heb met een sterke persoonlijkheid
waarbij wilskracht en intelligentie in een fraai uiterlijk zijn
verpakt. Mochten er nog vooroordelen leven dan kunnen ze nu met een
welgemikte worp overboord…..
De
21-jarige inwoonster van Nieuw Balinge heeft nu drie jaar ervaring
achter de rug waarvan de laatste twee jaar als coureur op de diverse
circuits. “Ik ben begonnen met een 750 SuperSport maar toen het
racen om de hoek kwam kijken heeft mijn vader een 900 injectiefiets
gebouwd voor het circuit. Mijn racelicentie heb ik in eerste
instantie gehaald puur voor de Clubrace. Vroeger met mijn vader op
de Clubrace had ik al zoiets van, dat is eigenlijk wel wat voor mij.
Die eerste deelname was best wel spannend. Je bent altijd
toeschouwer en nu zat je er middenin. Je begint je tijden te
verbeteren, de motivatie neemt nog verder toe en dan gaat het echt
serieus worden”. Tijdens de laatste editie in 2006 mocht ze de
SuperSport vanaf de 6e startplek laten vertrekken. Strada
redacteur Johan Sijbom zou haar bij de DesmoDue wel ’ev’n in de
piepe loaten kiek’n’, maar volgens mij zat Bernice al uitgebreid aan
een flesje water toen Sijbom nog binnen moest komen. Ze werd
uiteindelijk 10e en liet daarbij en passant een snelste
ronde van 2.02.6 noteren nadat ze, zoals ze zelf zegt, de start had
‘verkloot’(ze trok de machine op het achterwiel…) en als 18e
pas de eerste bocht indook.
DUCATI
Inmiddels is ze verworden tot een vaste waarde in het Hollandse
racewereldje. Intussen heeft de 900 het (start)veld moeten ruimen
voor een 749 en dat is ook de Ducati die ze aan de start brengt in
de Sound of Thunder. Dat laatste heeft u goed gelezen, Bernice zal
haar kunsten vertonen in de zwaarste raceklasse binnen de Ducati
Clubraces. Met een aanstekelijk enthousiasme vertelt ze over het
racen met Ducati. “ Tijdens de KNMV races werd er op het
rennerskwartier soms wat laatdunkend gedaan over de Desmo 900. Dat
begon vorig jaar al, opmerkingen in de trant van, je gaat toch niet
op een Duc rijden, koop eens een echte motor en meer van dat soort
uitspraken. Nu ben ik terug met de 749 en plotseling zijn er andere
geluiden. Mensen staan met open mond naar de machine te kijken en
dan merk je dat er best veel mensen zijn die Ducati willen racen
maar het is niet goedkoop natuurlijk. Mijn voordeel is dat mijn
vader in het Ducatiwereldje zit, hij is best wel handig (….) en kan
veel voor mij betekenen. Binnen de KNMV-cup is er nog een jongen met
een 749 maar die ben ik gelukkig nog voor. Maar hij beschikt wel
over een R uitvoering en die is toch nog wat sneller”. Wat zijn de
grootste verschillen tussen het racen met de 900SS en het
boenderwerk met de 749? Bernice daarover; “De rijeigenschappen
verschillen niet zo heel veel. De 749 gaat wat soepeler, het remt
wat makkelijker en heeft wat meer vermogen. Dat vermogen komt ook
wat sneller in en dat is voor mij eigenlijk het grootste verschil.
Lekker ontspannen en met veel vertrouwen rijden en dan vooral met de
Duc, dat is toch wel het mooiste wat er is”.
DOELSTELLINGEN
In het
dagelijks leven dient ze in het leger als sergeant van een
verbindingseenheid. Om die reden is het ook niet zo verwonderlijk
dat ze duidelijke doelstellingen heeft en deze helder kan
formuleren. “Op dit moment zijn mijn rondetijden op Assen 1.58.2 en
ik ga er vanuit dat dit jaar tijden van 1.55 haalbaar zijn. Ik rij
nog steeds ontspannen en heb na een snel rondje ook niet het idee
dat ik op haren en snaren die tijd heb gerealiseerd, daar zit dus
nog voldoende rek in. Mijn doelstellingen wat de wedstrijden betreft
zijn ook wel duidelijk. We gaan meedoen in de European Womans Cup en
dat behelst drie races. Deze worden gehouden in Vallelunga, Assen en
Oschersleben. Op de Clubraces wilde ik met de 900SS eigenlijk ook
nog meedoen in de 3D-cup, maar gezien het feit dat de Sound of
Thunder twee manches rijden ben ik daar al iets van terug gekomen.
En natuurlijk hebben we nog de wedstrijden om de KNMV-cup”.
Om
haar doelen te realiseren is er natuurlijk meer nodig dan alleen
maar op die 749 snelle rondjes afleggen. Ze besteedt veel aandacht
aan het fysieke gedeelte, per week is het drie keer fitness en een
keer hardlopen daarnaast nog mountainbiken met o.a. Rhett van Trigt.
Mocht u nog denken dat deze dame niet serieus met haar sport bezig
is, bij deze….
Haar
voorbereidingen op het huidig raceseizoen startten in Frankrijk met
de mensen van Raceshop. Helaas werden de deelnemers gegeseld door
wind, regen, sneeuw en kou, een verloren weekend derhalve.
Vervolgens reed ze een aantal dagen op Assen en in haar eerste
wedstrijd van de Z(omer)A(vond)C(ompetitie), ter voorbereiding op de
KNMV-cup, won ze in haar klasse beide races. “Ik reed simpelweg in
een te lage klasse dus was het overstappen naar de KNMV-cup”. Daar
kende ze een meer dan verdienstelijk debuut maar tijdens de
trainingssessies werd ze geplaagd door remproblemen. “De olie werd
te heet en de zuigers kwamen niet terug. Maar ik heb daar wel voor
het eerst een rondetijd van ver onder de twee minuten laten
aantekenen”.
Daarmee zijn we dan aanbeland bij een stukje techniek.Voor het
technisch gedeelte tekent, uiteraard, vader Joop Sangers. Hij legt
uit dat het blok volledig standaard is en dat de 749, als extra,
slechts is voorzien van een Marving uitlaatsysteem (wel met E-keur)
waarbij de mapping is aangepast door Henk de Boer m.b.v. de
testbank. “De machine heeft 110pk. aan het achterwiel, de uitdraai
hebben we hier wel liggen”. Is er misschien nog sprake van
aangepaste vering? “Nee, ook de vering is origineel, ze moet eerst
maar eens leren rijden…….”. Daarbij kan Bernice terugvallen op de
ervaringen van John Bakker, die tijdens ons gesprek nog even komt
buurten.
INTELLIGENTIE
Deze
Sangers is uit het goede racehout gesneden, ze denkt na over de
dingen die ze doet, ook als ze op het circuit zit. “Het gaat
natuurlijk de ene keer beter dan de andere. Het belangrijkste is dat
je positief blijft, hoewel het me best frustrerend lijkt dat je een
snelle ronde vervolgens maandenlang niet weet te verbeteren. Ik zal
tijdens een race ook nooit als een dolleman een inhaalactie
plaatsen. Wanneer ik weet op welk stuk ik sneller ben dan de
concurrentie dan wacht ik liever nog een halve ronde alvorens een
drieste actie uit te voeren. Maar als ik in de gaten krijg dat ik
echt sneller ben dan de anderen gaat de knop wel om en ga ik er
volledig voor”. Ze kijkt zelfs al een jaar verder, zo blijkt uit
haar relaas. “Ik moet natuurlijk bij de KNMV wel opboksen tegen een
armada aan snelle Japanse viercilinders die op de rechte stukken
over meer topsnelheid beschikken. Willen we progressie maken dan
moeten we dat ergens compenseren, een R blok zal dan onvermijdelijk
zijn. Dan is er misschien ook een mogelijkheid om het ONK te gaan
rijden. Dat zal echter ook grotere financiële offers vragen dus dit
jaar zal ik moeten laten zien dat potentiële sponsors aan mij een
goede hebben. De Sound of Thunder is daarvoor een mooi podium hoewel
ik me realiseer dat het daar natuurlijk snoei- en snoeihard gaat.
Aan de andere kant, de langzaamste deelnemers in die klasse reden
vorig jaar rond de 2.00, dus ergens moet het wel kunnen. Ik rij op
dit moment ook liever achter de snelle jongens om aan te kunnen
klampen dan dat ik voorop rij en me nergens mee hoef te bemoeien.
Van de SOT kan ik alleen maar leren”. De keuze om mee te strijden
met de kanonnen van de zwaarste clubrace klasse lijkt een sprong in
het duister. Maar als je de rondetijden van 2006 naast haar huidige
rondetijden legt dan is het idee van een plek bij de eerste twintig
meer dan louter ‘wishful thinking’.
De
Sound of Thunder is dus verzekerd van een intelligente, zelfbewuste,
jonge blonde fee met een groot hart. Een driver pur Sang(ers). Dat
kan nog leuk worden……
Tekst;
René Zuidema
Fotografie; René Zuidema, Berny-racing
 |
