Geheime Missie Volbracht!

In het diepste geheim heeft Plaatselijk Belang "De vooruitgang" gewerkt aan de uitgifte van het boek "Het Jachtterrein van Freek Stok".

Een aantal jaren geleden verscheen er maandelijks een aflevering van deze verhalen van "Freek Stok" in het dorpsblad Kontakt. Deze verhalen gingen over de dagelijkse bezigheden van de schrijver met z'n vrienden, hond, inwoners en de natuur in Nieuw Balinge voor en tijdens de oorlogs jaren 1938 - 1945.

In het verhaal wordt je meegenomen door die moeilijke jaren, waardoor je van het kamp Mantinge en Westerbork een beeld krijgt. Het gezinsleven van de betreffende personen, heel verschillend is. Waar de Vader van Freek Stok de Joden begeleidde bij het werk wat ze moesten doen. Hij, duidelijk medelijden met deze mensen heeft, ze thuis uitnodigt, om eens lekker "vet en stevig" te eten met alle gevaar van dien. Waar de vrienden verzet plegen, maar elkaar steunen en trouw blijven, in moeilijke tijden als de SS en de dwingende oproepen voor te werk stelling in Duitsland aan de orde komen.

Velen zullen zich kunnen verifiëren, men krijgt een duidelijk beeld van hoe Nieuw Balinge en de wijde omgeving er toen uitzag, omdat de hoofdpersonen als "stropers" de omgeving bijna per centimeter kunnen omschrijven. Ze gebruiken dieren geluiden als sein. Evert Sok laat in de verhalen ook zien dat de oorlogsperiode in een dorp als Nieuw Balinge niet alleen maar bestond uit armoede en verdriet. Er waren ook voldoende momenten waar de bevolking plezier aan beleefde.

Het is een waar gebeurd verhaal, waarin alle betrokkenen onder een "schuilnaam" worden weer gegeven, wat niet schokkend is voor eventuele nabestaanden. Maar waardoor ze wellicht nog meer respect krijgen voor hun Ouders en / of Grootouders.

5 Mei 2005 was het zover!

De Schrijver, Dhr. Evert Sok, 82 Jaar, geboren en getogen Nieuw Balinger kreeg om 11.00 uur uit handen van de Voorzitter van Plaatselijk Belang Dhr. J. Stegehuis, het eerste exemplaar overhandigd in Dorpshuis "De Heugte"  te Nieuw Balinge.

Onder toeziend oog van zijn kinderen, klein kinderen, familie, dienst kameraden en de kinderen van andere hoofdrolspelers uit het boek.

De Gemeente Midden Drenthe was vertegenwoordigd door (Loco) Wethouder Mevr. Looman-Struys, die een mooie toespraak verwoordde, wat alle aanwezigen konden beamen. De schrijver, Dhr. Sok was totaal verrast. Geëmotioneerd luisterde hij met volle aandacht. In een gezellige ontspannen sfeer signeerde hij de boeken voor alle genodigden, die allen het boek in dankbaarheid aanvaarden.

Vooral ook de kinderen van de vriend van Freek in het boek, waren zéér ingenomen met deze uitgave. Hun vader mocht het helaas niet meer mee maken. Plaatselijk Belang is voornemens  het hele dorp te voorzien van  het boek:  "Het Jachtterrein van Freek Stok"  door Evert Sok.

Reactie van Evert Sok sr

Hemelvaartsdag 2005, een dag om nooit te vergeten!

Ik was in de tuin bezig geweest en maakte mijn gereedschap schoon toen ik werd geroepen door mijn vrouw. Ze had de thee klaar. ‘Ik kom er aan, even de spullen opbergen’. ‘Hè hè’, zei ik toen ik plaats genomen had, ‘daar was ik ook echt aan toe, een heerlijke kop thee met een eierkoek gaat er wel in.’

‘Nou, geniet er maar van’, antwoordde ze, ‘maar ik heb nóg een prettige mededeling voor je’ zei ze. ‘Zo en dat is?’ “We hebben een uitnodiging gekregen van de kinderen om op hemelvaartsdag een dagje uit te gaan. We kunnen bij Willem en Geke in de auto, dus hoef je zelf niet te rijden, de wagen kun je thuis laten. Wat we alleen hoeven meenemen is een goed humeur en mooi weer, verder niets.” “Dat is prachtig”, was mijn antwoord, “en waar gaat de reis naar toe?” “Geen idee”, zei ze, “ dat merken we wel wanneer we ter plekke zijn, dus zorg ervoor als je die dag geen werk verzet of zoiets, die dag moet je vrij houden.” “Goed, ik zal er aan denken en ik zal er ook geen navraag over doen waar we heen gaan, ik wil het ook niet weten.” “Dat is dan afgesproken” sprak mijn vrouw, “donderdagmorgen om tien uur komen ze ons halen…”

Donderdag, 05-05-05:

Goed gehumeurd, goed weer en geen cent op zak, stapten we in de auto bij Willem en Geke. De drie zonen en hun schoondochter in de andere auto, bestuurd door Wout, en zo trokken we met z’n allen weg van Nw-Balinge. Maar als je niet weet waar de reis naar toe gaat, dan tóch ga je een weg uitstippelen in gedachten, wat ik dan ook deed.

De afgelopen dagen die voorbij gingen heb ik daar steeds aan gedacht; Giethoorn, varen op de plassen? Arnhem, dierentuin? Ik heb zelfs nog gedacht dat we misschien de grens wel over zouden gaan, grote supermarkten in Duitsland! Dat alles heb ik gedacht voordat we in de auto zaten.

Maar… het liep anders… Dat merkte ik toen Willem links af sloeg richting Witteveen. Ha zo, dacht ik, gaan we die kant op? Dan zal het wel Emmen dierentuin worden, is ook wel leuk. Drie kilometer hadden we gereden, maar Willem ging niet rechtsaf richting Emmen, nee, linksaf de Mantingerdijk op. Toen brak m’n klomp! Dat wordt Mantingerzand, was mijn gedachte, picknicken! Maar zélfs dat ging niet door. Na drie-, vierhonderd meter sloeg hij linksaf richting Theehuisje van de familie Prinsen, waarna ik dacht, wat gaan we hier in Godsnaam doen? Met de ziel onder de arm stapte ik uit en liep mee naar binnen. Hier werden we met open armen ontvangen, want daar zat ook de rest van de familie! Aanwezig was ook dhr Pauw uit Mantinge die ons iets vertelde over het wichelroedelopen en gaf een demonstratie hoe je water en elctriciteit kon waarnemen en vinden. Een hapje en een drankje er bij, het was er echt gezellig!

Omstreeks 11.00 uur waren we weer terug bij ‘de Heugte’ waar ik een beetje met tegenzin naar binnen ging. Toen we aankwamen rijden zag ik dat er aardig wat auto’s stonden waarop ik vroeg: “Wat is hier toch te doen?” Maar niemand wist dat natuurlijk…Toen we binnen kwamen moesten we doorlopen naar de ronde zaal en wat ik toen zag! Ik begreep er niets meer van. Ik werd bij de arm gepakt en werd naar een stoel achter een tafel gebracht, daar mocht ik plaats nemen. De voorzitter van plaatselijk belang, dhr Stegehuis trad naar voren en hield een toespraak en legde een boek voor me op tafel en zei; “alsjeblieft, hier is jouw langverwachte boek ‘Het Jachtterrein van Freek Stok’ Dat deed de deur dicht. Een tijd lang ging alles aan me voorbij. Toen ik het boek op pakte ging er een warme gloed door me heen. Wat de voorzitter allemaal gezegd heeft is niet helemaal tot me doorgedrongen.  Het geluk wat je op zo’n moment voelt kun je niet  weergeven.  En dat de medemens je dat allemaal geeft, dan voel je dat er veel goedheid in de mens zit. 

En daarom wil ik dan ook langs deze weg plaatselijk belang  bedanken voor de uitgave van het boek, Lo Dijkstra die de lay-out heeft verzorgt, de werkgroep die alles in het geheim hebben klaargespeeld en niet te vergeten dhr Nico Brookman voor de perfecte bediening.

Grote dank wil ik uitbrengen voor al dat werk wat ze verzet hebben, en dat het niet voor niets is geweest! Dit komt uit het diepst van mijn hart.

Met vriendelijke groet, de schrijver van; ‘Het Jachtterrein van Freek Stok’

Evert Sok.